~TEMİZ BİR KALP~

-“Ben anlamam Metin.Lamı cimi yok gidecek o ihtiyar bu evden.Ben hasta bakıcı değilim anladınmı?”
-“Ama birtanem ben…”
-“Yeter…Bende hayatımı yaşamak istyorum.Evlendiğimizden beri çektiğim şu rezilliğe bak.Ya o, ya ben kararını ver artık”Biranda derin bir sessizlik olmuştu evde.Sonrasında ise Metin düşünmeden vermişti kararını.Güzeller güzeli eşinden ayrılmayı göze alamazdıya…
Sohbet

Seksenine merdiven dayamış olan Hasan bey o gün hayatının en buruk gününü yaşıyordu şüphesiz.Oğlu Metin in yaka paça evden atması ağrına gitmişti elbette.Üstelik mahallelinin gözleri önünde yaşanan bu olay utandırmıştı elbette.Kışın dondurucu ayazında ellerini oğuştururken yanaklarından dökülen yaşlarada manide olamamıştı.Böyle hayal etmemişti hiçbirşeyi…Biricik evladının babasına reva gördüğü bu davranış fazlasıyla yıpratmıştı kendisini belliki…Can dostu Mehmet evinin kapısını açmasa o geceyi sokakta geçirecekti.Hernekadar Mehmet bey rahat olması için ikna etmeye çalıştıysada sabaha kadar uyuyamamıştı yaşadığı bu olaydan sonra…
Evde ise gelin müjgan dediğini yaptırabilmenin sevincini yaşıyordu aynı akşam.Elinde bir maşa gibi oynattığı eşine tüm güleryüzünü göstermeyide ihmal etmiyordu.
-“Gör bak böyle ne kadarda mutlu olucaz Erhan.Bence baban bizim saadetimizi etkileyen en önemli unsurdu.Biliyorum bu durumun seni üzdüğünü ama bana inan ailemiz için istedim böyle birşeyi.”O an dünyanın en önemli varlıkları olan anne ve babanın hakkı unutulmuştu elbette.Böylelikle bir tarafta hüzünle diger taraftada mutlulukla geçen ayların ardından zor zamanlarda gelip çatmıştı kapıya.Ve Erhan beyin çalıştığı banka ülkedeki yolsuzluk olaylarına karıştığı iddialarıyla kapatılmıştı.Biranda işsiz güçsüz ortada kaldığındada ise eşi Müjgan ın masraflarını karşılayamaz olmuş ve yeni aldığı arabasının ve evlerinin de taksitlerini ödemememişti doğal olarak.Tüm bu sıkıntıları çekerlerken ise hala zerrece babalarını düşünmemişlerdi.Sonraki günlerde ise icra memurlarının evlerine gelip borçlarını ödemedikleri taktirde ev ve arabalarını haciz edip kanunen alacaklarını söylemeleri büyük bir korkuya düşürmüştü ikisinide.Ve tamda o akşam memurlar gider gitmez tekrar kapıları çalındı genç çiftin.Kapıdaki Mehmet beydi.Gözyaşlarıyla ve sinirli tavrıyla saatler önce vefat eden can dostunun son isteğini yerine getirmek için sabırla,meraklı gözlerle ona bakan genç çiftin uzattığı kağıdı almalarını bekliyordu .Şaşkınlıkla kağıdı gözü yaşlı adamın ellerinden alan karı koca adamın kapıdan ayrılmalarını beklemeden yüksek sesle okumaya başlamıştı yazılanları.Ders niteliğindeki cümleler sokakta yankılanırken Mehmet bey can dostunu kaybetmenin acısıyla gözyaşı döküyordu.Kağıtta yazılanlar ise nankör iki insanın bir tokat gibi inmişti adeta…
-“Hernekadar bana olan tutumunuzdan size kırgın olsamda yinede size olan haklarımı helal ediyorum evlatlarım.Ve bana ait olan ve sizin için sakladığım para,arsa ve altınların hepsinide size miras olarak bırakıyorum…Malesef sadece dünya malı bırakabiliyorum size.Oysa tertemiz iki kalp bırakabilmeyi okadar isterdimki.Çünki size lazım olan tek şey de bu hayatta…
“Yazar Suat  WWW.OZGURCESOHBET.COM